Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης

Το Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης είναι ένα ασυνήθιστο, αλλά ενδιαφέρον μουσείο.

  1. Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1912 - )


    1978 Έκλεισε.

    1984 Ελήφθη η απόφαση για μετατροπή του σε μουσείο.

    1987 Κηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο, ως δείγμα ευρωπαϊκής βιομηχανικής αρχιτεκτονικής.

    1997 Αποκαταστάθηκε από την Όλγα Τραγανού- Δεληγιάννη.

    2001 Εγκαινιάστηκε το μουσείο.

  2. Οθωμανική εποχή (1453- 1912)


    1890 Ξεκίνησε να κατασκευάζεται το αντλιοστάσιο. Ολοκληρώθηκε σε περίπου 4 χρόνια.

  3. Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)


  4. Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)


  5. Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)


  6. Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)


  7. Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)


  8. Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)


  9. Προϊστορία (-1100 π.Χ.)


Τι βλέπω;

Εδώ βρισκόταν το αντλιοστάσιο της Οθωμανικής Εταιρείας Υδάτων Θεσσαλονίκης από το οποίο επαναχρησιμοποιήθηκαν 4 κτίρια για τη στέγαση του Μουσείου Ύδρευσης, το μοναδικό στην Ελλάδα. Διατηρείται ο αρχικός εξοπλισμός του αντλιοστασίου (ατμολέβητες, αντλίες, ατμομηχανή, τουρμπίνες κ.α.) και χαρακτηρίζεται ως «ζωντανό λειτουργικό μουσειακό έκθεμα». Τα κτίρια είναι κομψά, έχουν εμφανή μεταλλικό σκελετό και η τοιχοποιία τους αποτελείται από το χαρακτηριστικό κόκκινο τούβλο των βιομηχανικών κτιρίων της εποχής. Το μουσείο μάς ταξιδεύει στην ιστορία της ύδρευσης της πόλης μέσα από τον εξοπλισμό, φωτογραφίες, διαγράμματα, χάρτες, εργαλεία και αντικείμενα εργαζομένων και μάς διδάσκει πώς η τεχνολογία συνέβαλε στην εξασφάλιση νερού. Παράλληλα, το μουσείο εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα σχετικά με το νερό.

Τι δε βλέπω;

Το κεντρικό αντλιοστάσιο ήταν έργο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο πλαίσιο του εξευρωπαϊσμού της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια ήταν προκατασκευασμένα, σε σχέδια του Βέλγου Aimé Cuypers και την κατασκευή και εκμετάλλευση του έργου ανέλαβαν Βέλγοι. Για περίπου 90 χρόνια, το αντλιοστάσιο διοχέτευε νερό στην πόλη, αρχικά με ατμοκίνητες κι έπειτα με ηλεκτροκίνητες αντλίες. Το νερό προερχόταν από τον ποταμό Αξιό και γεωτρήσεις. Η εταιρεία ανέπτυξε γρήγορα ένα δίκτυο αγωγών περίπου 80 χλμ και παρείχε δωρεάν νερό στην πυροσβεστική, σε κυβερνητικές σχολές, στρατόπεδα και νοσοκομεία. Επίσης, τοποθέτησε κρουνούς για πότισμα και πυρόσβεση σε όλη την πόλη, κάτι πολύ χρήσιμο, όπως αποδείχτηκε με τις καταστροφικές πυρκαγιές. Όλη αυτή η υποδομή ήταν μια καινοτομία για τη Θεσσαλονίκη και η εύκολη πρόσβαση σε ασφαλές νερό θεωρείτο πολυτέλεια στην αρχή. Πολλοί Θεσσαλονικείς ήταν διστακτικοί και καχύποπτοι με το νεωτερισμό αυτόν και προτιμούσαν την αγορά νερού από πλανόδιους πωλητές.

Πληροφορίες

  • Διεύθυνση: 26ης Οκτωβρίου 19
  • TK : 54627
  • Τηλέφωνο: +30 2310 514029

Βιβλιογραφία

Αναστασιάδου Μ., (2008), Θεσσαλονίκη 1830-1912, η μητρόπολη στην εποχή των οθωμανικών μεταρρυθμίσεων, ΕΣΤΙΑ

 

Ζαφείρης Χ., (2014), Θεσσαλονίκη, η παρουσία των απόντων, η κληρονομιά Ρωμαίων, Μουσουλμάνων, Εβραίων, Ντονμέδων, Φράγκων, Αρμενίων και Σλάβων, Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο

 

Ζαφείρης Χ., (1997), Θεσσαλονίκης Εγκόλπιον, ιστορία, πολιτισμός, η πόλη σήμερα, γεύσεις, μουσεία, μνημεία, διαδρομές, Αθήνα: Εξάντας

 

Συλλογικό έργο, (1985-6), Νεώτερα Μνημεία της Θεσσαλονίκης, Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο Βόρειας Ελλάδας

 

Φιλιππίδης Δ., (2006), Αρχιτεκτονικές Μεταμορφώσεις, Ι. μητροπολιτικά κέντρα, Μέλισσα

 

Open House Thessaloniki, (2019), Μουσείο Ύδρευσης, OHTH

 

Open House Thessaloniki, (2018), Μουσείο Ύδρευσης, OHTH

 

Open House Thessaloniki, (2017), Μουσείο Ύδρευσης, OHTH