Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

Πειραματικό Σχολείο

Το Πειραματικό Σχολείο είναι κτίριο μεσοπολεμικής μοντέρνας αρχιτεκτονικής.

  1. Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1912 - )


    1936 Έναρξη κατασκευής.

    1970 Ολοκλήρωση.

  2. Οθωμανική εποχή (1453- 1912)


  3. Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)


  4. Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)


  5. Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)


  6. Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)


  7. Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)


  8. Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)


  9. Προϊστορία (-1100 π.Χ.)


Τι βλέπω;

Είναι ίσως το μοναδικό παράδειγμα του μοντέρνου κινήματος στην πόλη το οποίο αφομοιώνει πολύ πετυχημένα την τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, όντας ταυτόχρονα ένα κτίριο μεγαλύτερης κλίμακας που δεν υστερεί σε πλαστικότητα και λειτουργικότητα. Σχεδιάστηκε από τον Δημήτρη Πικιώνη, κορυφαίο αρχιτέκτονα του μοντερνισμού. Στο διδακτήριο βλέπουμε έναν σπάνιο συνδυασμό σύγχρονων υλικών (π.χ. οπλισμένο σκυρόδεμα), μοντέρνων γραμμών (π.χ. συνεχή παράθυρα) και παραδοσιακής μακεδονικής αρχιτεκτονικής (π.χ. έρκερ- σαχνισιά). Παρόλο που οι πτέρυγες και οι χώροι είναι ανεξάρτητοι, δε διασπάται η μορφολογική τους συνέχεια. Αυτή η συνθετική απλότητα βρίσκεται πολύ κοντά στις αρχές της σχολής του ρασιοναλισμού.

Τι δε βλέπω;

Ο Πικιώνης υποστήριζε ότι «το οικουμενικό πνεύμα πρέπει να συντεθεί με το πνεύμα της εθνότητας». Αυτό το κίνημα «Επιστροφή στις Ρίζες» ήταν μία κριτική στο μοντερνισμό και παράλληλα μία προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της ελληνικότητας στην τέχνη και της ανάπτυξης ενός κοινού λεξιλογίου μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας. Έχει ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς τα σχέδια του Πικιώνη και τη σταδιακή αφαίρεση από τα αρχικά- πιο μαξιμαλιστικά σχέδια, στα τελικά. Το σχολείο ιδρύθηκε από τον καθηγητή παιδαγωγικής Αλέξανδρο Δελμούζο και σήμερα είναι ιδιοκτησία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Πληροφορίες

  • Διεύθυνση: Α. Δελμούζου 1 & Αγίας Σοφίας 51
  • TK : 54631

Βιβλιογραφία

Ζαφείρης Χ., (1997), Θεσσαλονίκης Εγκόλπιον, ιστορία, πολιτισμός, η πόλη σήμερα, γεύσεις, μουσεία, μνημεία, διαδρομές, Αθήνα: Εξάντας

 

Καλογήρου Ν., (2021), Αρχιτεκτονική και Πολεοδομία στη Μεταπολεμική Θεσσαλονίκη, μια κριτική επισκόπηση, Μπαρμπουνάκη

 

Κολώνας Β., (2015), Όψεις της Θεσσαλονίκης πριν και μετά το 1912: Η αρχιτεκτονική μιας πόλης σε μετάβαση, στο Καιρίδης Δ., (επ.), (2015), Θεσσαλονίκη, μια πόλη σε μετάβαση, 1912-2012, Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο, σ.σ.257- 265

 

Κολώνας Β., (2010), Ο «αθηναϊκός» μοντερνισμός και η «σχολή» της Θεσσαλονίκης. Η κρατική και η ιδιωτική πρωτοβουλία στη διάρκεια της ανοικοδόμησης (1920- 1940), στο Ρόδη Π.Α., Τουρνικιώτης Π., (2010), Εκδοχές του μοντέρνου στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, do.co, mo.mo., τ.4, σ.σ. 121-132, Futura

 

Κολώνας Β., (1997), Αρχιτεκτονική του Μεσοπολέμου, στο Λιοντής Κ., (1997) (επ), Αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης, στο Επτά Ημέρες, Καθημερινή, σ. 27-29