Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

Δημοτική Πινακοθήκη (Casa Bianca)

Η Casa Bianca είναι κτίριο εκλεκτικιστικού ρυθμού του αρχιτέκτονα Πιέτρο Αριγκόνι, ο οποίος συνδύασε αναγεννησιακά στοιχεία με αρ νουβώ, αλλά και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της κεντρικής Ευρώπης.

  1. Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1912 - )


    1911 Έναρξη κατασκευής. Ολοκληρώθηκε το επόμενο έτος.

    1964 Λειτούργησε ως σχολείο και νηπιαγωγείο έως το 1967.

    1966 Ιδρύθηκε η Πινακοθήκη σαν θεσμός. Από το 1986 έως το 2013 στεγάστηκε στη Βίλα Μορντώχ.

    2013 Μεταφέρεται η Πινακοθήκη στην Casa Bianca.

  2. Οθωμανική εποχή (1453- 1912)


  3. Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)


  4. Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)


  5. Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)


  6. Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)


  7. Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)


  8. Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)


  9. Προϊστορία (-1100 π.Χ.)


Τι βλέπω;

Η Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης στεγάζεται σε δύο κτίρια, την Casa Bianca (αλλιώς Villa Bianca, Villa Blanche ή Villa Fernandez) και το παράρτημα Τούμπας. Φιλοξενεί πάνω από 1000 έργα τέχνης, τα οποία είναι έργα Ελλήνων ζωγράφων του 20ου αιώνα κυρίως (π.χ. Επαμεινώνδα Θωμόπουλου, Νίκου Εγγονόπουλου, Νίκου Χατζηκυριάκου- Γκίκα, Μανώλη Τόμπρου), Θεσσαλονικέων καλλιτεχνών, έργα χαρακτικής Ελλήνων και ξένων χαρακτών, λαϊκές εικονογραφίες και περίπου 60 βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες από το 14ο έως το 19ο αιώνα, περισσότερες εκ των οποίων φιλοτεχνήθηκαν σε εργαστήρια της πόλης. Πρόκειται για κτίριο εκλεκτικιστικού ρυθμού του αρχιτέκτονα Πιέτρο Αριγκόνι, ο οποίος συνδύασε αναγεννησιακά στοιχεία με αρ νουβώ, αλλά και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της κεντρικής Ευρώπης, όπως φαίνεται από τη μορφή που έχει η στέγη.

Τι δε βλέπω;

Πρόκειται για το αρχοντικό του Ιταλο-εβραίου Ντίνο Φερναντέζ- Διάζ. Η κόρη του Φερναντέζ, Αλίνη, ερωτεύτηκε τον Έλληνα ανθυπολοχαγό Σπύρο Αλιμπέρτη, όταν η πόλη ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1912. Οι έντονες αντιδράσεις της Εβραϊκής κοινότητας για το γάμο Εβραίας με χριστιανό ανάγκασε το ζευγάρι να κλεφτεί και να παντρευτεί κρυφά στην Αθήνα. Αφού επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη, έζησαν ένα γάμο γεμάτο ευτυχισμένες και άσχημες στιγμές. Επέζησαν και οι δυο τους του Ολοκαυτώματος, ενώ ο πατέρας και ο αδερφός της Αλίνης δολοφονήθηκαν από τους Ναζί στην Ιταλία, όπου είχαν καταφύγει. Μετά το θάνατο της Αλίνης, το αρχοντικό πουλήθηκε (1965). Οι μετέπειτα ιδιοκτήτες επεδίωξαν την κατεδάφισή του, παρόλο που είχε χαρακτηριστεί ως έργο τέχνης από το Υπουργείο Πολιτισμού. Τελικά το κτίριο απαλλοτριώθηκε από το υπουργείο και αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή.

Πληροφορίες

  • Διεύθυνση: Βασ. Όλγας 180
  • TK : 54646
  • Τηλέφωνο: +30 2310 425531

Βιβλιογραφία

Αναστασιάδης Γ., Χεκίμογλου Ε., (2000), Όταν η Θεσσαλονίκη μπήκε στον 20ο αιώνα, τα διακόσια σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στην πόλη από το 1900 ως το 1910, Θεσσαλονίκη: UniversityStudioPress

Ζαφείρης Χ., (1997), Θεσσαλονίκης Εγκόλπιονιστορία, πολιτισμός, η πόλη σήμερα, γεύσεις, μουσεία, μνημεία, διαδρομες, Αθήνα: Εξάντας

Ζαφείρης Χ., (2006), Θεσσαλονίκης τοπιογραφία, Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο

Ζαφείρης Χ., (2014), Θεσσαλονίκη, η παρουσία των απόντων, η κληρονομιά Ρωμαίων, Μουσουλμάνων, Εβραίων, Ντονμέδων, Φράγκων, Αρμενίων και Σλάβων, Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο

Συλλογικό έργο, (1985), Νεώτερα Μνημεία της Θεσσαλονίκης, Υπουργείο Πολιτισμού