Λαδάδικα- Πλατεία Αριστοτέλους- Λευκός Πύργος

Τι βλέπω;

Οι αντιθέσεις που μπορεί να δει και να νιώσει κάποιος δεν είναι ίδιες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα Λαδάδικα, η Πλατεία Αριστοτέλους και η περιοχή πέριξ του Λευκού Πύργου εκπέμπουν διαφορετική «αύρα», παρόλο που βρίσκονται τόσο κοντά μεταξύ τους. Την ημέρα, τα Λαδάδικα είναι μία ήρεμη γειτονιά με τα καφέ, τα εστιατόρια και την παλαιά αρχιτεκτονική της ανθρώπινης κλίμακας. Λίγα μέτρα παρακάτω, η Πλατεία Αριστοτέλους φέρει την ενέργεια μιας μεγάλης πόλης. Η έντονη κινητικότητα, τα καταστήματα σε όλον τον άξονα, οι αγορές Καπάνι και Άθωνος, οι ποικίλες δραστηριότητες και ο ευρωπαϊκός αέρας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού της επιτροπής Εμπράρ, καθιστούν την περιοχή ομφαλό της πόλης. Η περιοχή του Λευκού Πύργου είναι πολύβουη, με πυκνές πολυκατοικίες και μεγάλη κίνηση αυτοκινήτων. Οι ρυθμοί αυτοί διαφέρουν από τις άλλες δύο περιοχές. Τη νύχτα, ωστόσο, οι όροι αντιστρέφονται. Η θορυβώδης περιοχή του Λευκού Πύργου ηρεμεί, με την κίνηση των οχημάτων να είναι πιο περιορισμένη και τα ήσυχα καταστήματα να έχουν λιγότερο κόσμο, ενώ τα Λαδάδικα μετατρέπονται σε κόμβο διασκέδασης, σφύζουν από κόσμο, μυρωδιές και ήχους. Στη μέση αυτών των δύο περιοχών, η Πλατεία Αριστοτέλους, σε συνδυασμό με ορισμένα mainstream café- bars της Λεωφόρου Νίκης με δυνατή μουσική, αποκτά μία αρκετά διαφορετική ταυτότητα σε σχέση με την ημέρα.

Τι δε βλέπω;

Η κύρια χρήση των κτιρίων στην περιοχή του Λευκού Πύργου είναι η κατοικία. Στην Πλατεία και σε όλον τον άξονα της Αριστοτέλους υπερτερούν οι επαγγελματικές δραστηριότητες. Ομοίως και στα Λαδάδικα που από αιώνες πριν ήταν περιοχή εμπορίου και αγορών, ενώ σήμερα είναι μια γειτονιά ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Συνεπώς, οι αντιθέσεις αυτές δεν είναι τυχαίες, παρά την εγγύτητα των τριών αυτών περιοχών.

Βιβλιογραφία